Hüma Kuşu: Temmuz 2012

Bir Garip Hisler

By Hüma Kuşu Temmuz 26, 2012 Hümania

Hüma kuşu büyüyor, an be an, durmaksızın.. Her geçen gün becerileri artıyor, derdini daha iyi anlatıyor, yeni yeni kelimeler öğreniyor. Küçük küçük cümleler kuruyor. Hızına yetişebilmek bile mümkün değil. Bazen öyle bir şey yapıyor ki bakakalıyoruz birbirimize bunu ne zaman öğrendi diye. Maşallah kuzucuğum dillendikçe şerbetlendi, tatlandı sanki :)

Tam bir oyuncak delisi oldu bu arada. Bir dönem sürekli evin içinde dolaşıyor, sağı solu kurcalıyordu ama şimdi daha çok oyuncaklarla ilgili. Ne yapalım dediğim anda oyuncakk diyor ve muzip muzip bakıyor bana. Ah o bakışlar yok mu, o bidik bidik cin göz bakışlar... Akşam işten tüm yorgunluğumla ve huysuzluğumla dönüyorum, serviste uyuklamış ve sersemlemiş olarak hem. Hümanın o cin bakışları ve beni gördüğündeki coşkusu, sevinci her şeyi unutturuyor bana. Bu çok klasik bir anne lafıdır ya bana eskiden çok manalı gelmezdi. Yani yorgunsan yorgunsundur işte dimi nasıl geçer dinlenmeden... Ama geçiyor işte... Hüma'mı görünce geçiyor. Ne iş kalıyor ne başka şeyler aklımda. Onunla oyun oynarken ben de resmen zihnimi boşaltıyorum, çok güzel bir terapi oluyor. Onu uyuturken benim de pilim bitiyor bazen uyuyakalıyorum ama olsun, en azından onunla vakit geçirirken uyuklamıyorum.

Bu arada hoca da tatile gittiğinden 3-4 haftadır tez ile ilgili hiçbir şey yapmıyorum dolayısıyla da akşamları serbest geçiyor. Ama ağustos başı itibari ile çalışmaya başlamak zorundayım hem de sıkı çalışmaya zira şubat ayına kadar bu tez işini bitirmek istiyorum ki aklımdan, hayatımdan çıksın... Sonra da ilişiğimi keseceğim akademik dünya ile :) (hep böyle diyorum sonra bir şey oluyor ya hadi bakalım)

Bu aralar en büyük hüznüm sabahları anneciğim hadi bana el salla artık benim işe gitmem gerekiyor dediğimde hümanın bir anda telaşlanması, bacaklarıma sarılması, beni bırakmak istememesi. Sadece Pazartesi sabahı ağladı çok az, onun dışında bir şekilde ikna edip oyalıyoruz ama yine de telaşlandığını görmek, ruhunun sıkıldığını kaygılandığını düşünmek benim de ruhumu sıkıyor. Geri geri gidiyor ayaklarım... Miniğimi bırakmasam onunla vakit geçirsem, beraber kahvaltı yapsak vs vs diyorum. Ama yapacak bir şey yok, hayat zor...

Gün içinde fotoğraflarıyla ve arada sırada da telefonla konuşarak avutuyorum kendimi. Minnoş ise anneannesi ile oyun mesaisinde.

İnsanın kendi çocuğunun büyüyüşünü izlemesi kadar değişik bir duygu yoktur herhalde. O an be an büyürken kah sevinip kah hüzünleniyorum ben. Ne çabuk büyüdü diye içleniyorum bazen ya da seviniyorum büyüyor diye. Bazen tutup bebekliğini en bebiş olduğu ilk günleri geliyor aklıma bazen de büyüdüğünde nasıl bir çocuk olacağını, nasıl bir genç kız olacağını nasıl bir kadın olacağını filan düşünüyorum. Bir mucize vuku buluyor, bir mucize büyüyor kucağımda... Bunlar aslında tarifi zor hisler ve çok şükür ki yaşaması çok güzel...

Allah Hüma’ma sağlık ve huzur versin. Amin

Hüma, Dondu Keyfi ve Diğer Maceralar

By Hüma Kuşu Temmuz 13, 2012 Hümania

Geçen hafta sonu İşbilir ailesi, Emre, Nilgün ve de biz hep beraber Sadık Usta’ya kebap yemeye gittik. Aman ne yedik ne yedik. Yalnız hakikaten adam kendine profesör demekte haklı sayılabilir, kebap profesörü neticede...

Hüma kuşu güneş gözlükleriyle pek sükse yarattı, her ne kadar gözlükler gözünde birkaç dakikadan fazla kalmasa da biz o anları fotoğraflamayı başardık...

Sonracıma orada hapur hupur yedik kebapları, muhabbetimizi ettik.. Hüma arka masada bulunan paketli şekerleri paketlerinden çıkararak şekerliğe koyma işleriyle meşgul oldu uzunca bir süre.. Ortalığı karıştı biraz her ne kadar bu sürede sesi çıkmayıp uslu çocuk modunda olsa da...

Oradan çıktıktan sonra karışık kuruşuk yollardan geçerek uzun bir yolculuk yapıp sırf hüma hanım çimlerde rahat etsin diyerekten park caddesine vardık. Arabamızı dayının sitesine park ettik oradaki çimleri gören hüma çim çim bahçe bahçe diyerek koşturdu. Sonra çiçekleri gördü onları kokladı. Güzel pozlar verdi :) Bakınız.

Bu da karikatür Hüma yorumu...Biz koptuk buna...

Neyse sonra hümayı bahçeden zorla alaraktan narqilla’ya gittik.Amaç hem hümanın çimlerde rahat etmesi hem de isteyenlerin nargile içmesiydi. İyi mi ettik derseniz bence pek iyi ettiğimiz söylenemez zira yol uzundu ama gittiğimize değmedi bence. Bir kere çimleri kaldırmışlar her yer tahta olmuş. Sonra servis çok iyi değildi, soda sıcak geldi, hümanın dondurması 45 dk filan sürdü hepi topu menüdeki standart dondurma kup değil de çocuğa 1 topçuk külahta ya da küçük bir kapta getirin dedim diye. Çikolatalı pasta da ehh işte...

Bu arada hüma sprite’a dadandı. Önce ufak ufak başlayan karıştırma filan girişimleri sonra sonra yerini elini komple bardağın içine sokma, buzları yakalamaya çalışma, şekerleri bardağın içine sokma, sprite içine tuz atma ve en son da tuzluğu komple bardağın içine sokma şeklinde ilerledi.. tabii sprite içilemez hale geldi, her yer battı...

Oradan babası tarafından kovulan hüma bana yanaştı benim sodama ve suyuma salça oldu. Türk kahvesi ile gelen küçük suyu ona verdim kısa sürede dökmek suretiyle onunla da işini bitirmiş oldu. O arada zeynepin tatlısına dadandı. Zeynep arkadaşım benim yok verme o yemez demelerime aldırmadan hümaya kıyamadığından herhalde tatlısından hümaya da verdi. Hüma da bir güzel yedi, glikoz şurubu glikoz şurubu çikolata soslu çikolatalı pastayı... neyse artık dedim sesimi çıkarmadım hatta sonradan aynından ben de isteyince benimkine de dadandı..

Sonra hümanın dondurması geldi. Aldı kaşığını eline bir güzel dondurmayı yedi, dekor olarak kullandıkları çikolata sosundan yedi biraz. Bu arada üstü başı ağzı yüzü hatta benim üstüm ve dizlerim dondurma ve çikolata oldu. Bakınız resimler...

En son masadaki tüm yaramazlıklar bitince kendini yan masalara attı hümacık ama randımanlı sohbet edebileceği kimsecikler yoktu etrafta... Biz de dışarı çıktık humuşla bir baktık orada dandikten bir parkcık. Bir salıncak bir kaydırak. O arada bir de ne görelim bir tane abla bir tavşanı sevmiyor mu... hemen biz de koştuk yanına ben tabii hayvanlardan korktuğumu belli etmeden hümayı yanaştırdım tavşana tavşanı sevdik biraz. Hüma bir koşturdu oradaki çimlerde bir gitti tavşanı sevdi. Sonra tavşan yattığı ağacın dibinden kalkıp dolaşmaya başladı. Bu işe pek bir bozuldu hüma zira hareket eden tavşan korkuttu kendisini her ne kadar çaktırmasa da... tavşana ısrarla daha önce yatmakta olduğu yeri işaret ederek tavşan git tavşan yat gidisinden şeyler gevelese de tavşan pek oralı olmadı. O esnada ben daha fazla kendisi ile haşır neşir olamayacağıma kanaat getirerek olayı tolgaya devredip gidip oturdum.

Zaten hakan ve emre ertesi sabah antalya yolcusu olduklarından daha fazla oturmadık evlere dağıldık. Güzel bir Pazar günü oldu.

bu ekibi bir araya getirebilmekten ötürü ve beraber birşeyler yapabilmekten ötürü mutluluk duyduk, güzel oldu :) bir daha yapalım...