2015 Biterken
By Hüma Kuşu Aralık 31, 2015 Diğer
Nihayet uzun zamandır istediğim fotoğraf eğitimini almaya başlayabildim :) İnsanlık için anlamsız belki ama benim için çok önemli, çünkü gerçekten beni mutlu ediyor. Fotoğraf çekmeyi seviyorum, hep sevdim. Daha filmli makineler varken severdim ve çekerdim kendimce. Kimi zaman evde kimi zaman okulda ya da tatillerde. Öyle yüzlerce fotoğraf var elimde eskilerden...
DSLR makinem ise 2011 yılında doğum günü hediyemdi, ben istemiştim tabii. O gün bugün makine elimde. Şimdi bunun eğitimini almak beni çok heyecanlandırıyor o nedenle..
Bunun yanı sıra dersler inanılmaz keyifli geçiyor, yalnızca fotoğraf değil daha başka bir çok şeyi de konuşuyoruz. (Bu fotoğraf işi benim de ilgimi çekti diyorsanız Ka Fotoğraf Geliştirme Atölyesi için tık tık, Fazlı hocayı tanımanızı tavsiye ediyorum :)
Bugün fotoğraf dersi sırasında baktığımız aşağıdaki fotoğraf hocamıza insanların kendi dünyalarında olma hallerini anımsatıyormuş, onu söyledi ve bununla ilgili konuştuk. (Aslında öyle uzun uzun konuşamadık Fazlı Hocanın yorumuydu bu). Ben günümüzde insanların özellikle internet aracılığı ile kendi dünyalarında olamadıklarını daha çok başka dünyalarda neler olup bittiğini düşündüklerini düşündüm bunun üzerine (ya da düşünmedim sadece söyledim, yazdıklarımın büyük bir çoğunluğunu sonradan düşündüm zira). Bunun da başka bir hal başka bir dünya olduğunu söyledi sevgili Fazıl hoca :)
Ders bitti, üzerinden birkaç gün geçti, ben hala düşünüyorum. Bu fotoğrafa bakıyorum ara ara, bana daha çok yalnızlığı çağrıştırdı gerçi..
Bir taraftan aynen öyle diyorum, yani kendi dünyasında olma halleri insanların..
Bir taraftan da, bu söylem, yine de bana kendi dünyamızda olamama halini hatırlattı herhalde bir şekilde. Başka dünyaları merak ederken kendi dünyamız ile ilgilenmediğimiz geldi aklıma sonradan. Kendi adıma şikayet ettiğim buydu belki de. O yüzden düşünmeden bir anda konuyu buraya çekmiştim.
İnternet, sosyal medya, diziler.. Başkalarının ne yaptığı, ne dediği, kim olduğu ile o kadar ilgiliyiz ki kendimiz olamıyoruz.
Kendimizle ilgilenemiyoruz sonra, mesela sorsan kimsenin vakti yok ama akşamları birçok kişi dizi izliyor ya da internet başında vakit geçiriyor hem de faydasız bir şekilde. Buna ben de dahilim elbette (şu an olduğu gibi).
Yapmak istediğim çok şey var, diğer taraftan yapmak zorunda olduklarımın çok azı gerçekten istediklerim. Hayat..
Peki tüm bu koşturma arasında ben kimim?
Bu aralar bu soru çok sık karşıma çıkıyor.. Belki de hazır yeni yıla girerken, insanlar yeni umutlar, beklentiler, kararlar arifesindeyken, benim de yeni yıldan beklentim bu sorunun peşinden gitmektir?!. Kim olduğumda ilgili bir farkındalık geliştirmek ve sonra durduğum yerden yapmak istediklerim, önceliklerim, tercihlerim arasında bir yolculuk ve yeni ayarlamalar yapmak mesela 2016'dan beklentim kendime dair. O yüzden şu an yeni yılda yapılacaklar listesi filan çıkarmayacağım, zaten pek yapmam da hoş..
O zaman 2016 yeni farkındalıklar, yeni bakış açıları ile yeni mutluluklar getirsin.. Zira mutluluk bakış açısında belki en çok da..
2015 yılından sevdiğim birkaç fotoğrafla, yıl biterken herkese selam olsun...
2015 yılından sevdiğim birkaç fotoğrafla, yıl biterken herkese selam olsun...
Kafadarlar...
Penceremden günbatımı..
Yaz günü melankolisi..
Köpük
